Liczenie wagi jest powszechnym nawykiem zapewne od chwili, gdy otyłość przestała być w społecznym odbiorze objawem zdrowia i stała się wstydliwa - przynajmniej w kulturze zachodniej.
Choć trudno też nie zauważyć, że do dzisiaj w wielu środowiskach (chyba głównie wiejskich i wiejskiego pochodzenia) funkcjonuje strasznie irytujące powiedzenie w rodzaju “pani syn się poprawił”, co ma oznaczać, że przytył. Doświadczenia wielu pokoleń biedy każą ludziom traktować otyłość jako objaw zdrowia i zamożności, choć przecież dość powszechnie już wiadomo, że to pierwszy krok do schorzeń związanych z otyłością. Zresztą są do dzisiaj społeczności (np. w Afryce), które otyłość utożsamiają z urodą - młode dziewczęta są przed ślubem specjalnie tuczone.
W Internecie bez trudu można znaleźć interfejsy do obliczania wskaźnika BMI, czyli przeznaczonego dla osób dorosłych Body Mass Index. Hasło w Wikipedii dokładnie opisuje BMI i zasadę jego konstruowania:
Przykładowo, osoba o wadze (masie) 80 kilogramów i wzroście 180 cm ma wskaźnik 80/1802, co daje wynik 24,7 - można się o tym przekonać choćby pod adresem http://www.bmi-kalkulator.pl/
Wykres pod wynikiem podaje przedziały normy czy nadwagi, natomiast w postaci liczbowej są one widoczne w podanym haśle w Wikipedii. Normą jest przedział 20-25, a warto sobie uprzytomnić, że osoba o wzroście 170 cm i ważąca 100 kilo (jakże często spotykane na ulicy “parametry”) ma wskaźnik 34,6, a więc dość poważną otyłość. Można sobie wyobrazić wskaźnik u pokazywanych niekiedy w filmach dokumentalnych monstrualnie otyłych osób ważących 300 czy 400 kilo. To naturalnie incydentalne sytuacje, zresztą ten akurat skrypt jako górną dopuszczalną granicę przyjął 200 kilogramów wagi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz